Ogrodnicy wycinają sadzonki na różne sposoby. Jednak bez dokładnego porównania nie da się jednoznacznie stwierdzić, który z nich jest lepszy. Proponowane doświadczenie pozwala ocenić ukorzenienie sadzonek posadzonych różnymi technologiami, aby dowiedzieć się, która metoda jest lepsza.
Wszystkie sadzonki objęte doświadczeniem są przygotowywane przed kiełkowaniem. Poniżej wykonano na nich świeże cięcie. Poniżej pierwszego węzła kora jest usuwana w kilku miejscach aż do zielonego kambium.
To dzięki tym uszkodzeniom zaczną wyłaniać się nowe korzenie. Przygotowane sadzonki poniżej pierwszego węzła smaruje się pędzlem zamoczonym w preparacie z hormonem wzrostu. Ich górną część zanurza się w parafinie, aby nie wyschły.
1. Rootowanie w małych doniczkach
Za pomocą tej metody sadzonki sadzi się w doniczce. Pozwala to później, po ukorzenieniu, wyciągnąć je wraz z ziemią i posadzić w nowym miejscu, przy minimalnym uszkodzeniu korzeni. Po przesadzeniu znajdą się niejako w kokonie przyklejonego podłoża, więc nie będzie dla nich dużego stresu.
Wadą tej metody jest to, że nie widać, czy korzenie rozwijają się w doniczce, czy nie. Na sadzonce może pojawić się pęd, ale nie będzie korzeni.Kolejną trudnością jest to, że trudno jest kontrolować wilgotność gleby. Ważne jest, aby nie utrzymywać stale wilgotnej gleby, aby roślina nie zgniła.
Sadzonki w doniczkach przykrywa się folią lub przezroczystą torbą. Dzięki temu wystająca część nie wyschnie od suchego powietrza. Ponadto utrzymuje mniej więcej stałą temperaturę wewnątrz.
2. Zakorzenienie w glebie z piaskiem w dużych doniczkach
Druga metoda polega na przygotowaniu lekkiej mieszanki gleby.
W tym celu wykorzystuje się zakupioną glebę odżywczą z dodatkiem piasku. Różnica w stosunku do pierwszej metody polega właśnie na glebie. Nie jest to gleba ciężka, gęsta, w której po dodaniu wody tworzy się bagno, ale podłoże lekkie, które po podlaniu staje się umiarkowanie wilgotne. Nadmiar wody łatwo z niego ucieka. Dla porównania rośliny stosujące tę metodę sadzi się w większych doniczkach. Są również przykryte torbą lub plastikową butelką bez dna.
W ramach doświadczenia sadzonki posadzone w doniczkach z lekką glebą wystawiono na zewnątrz w cieniu. W rezultacie po miesiącu spędzonym w chłodnej nocy nadal nie wypuściły korzeni. Nacięcia wykonane na dnie sadzonek zagoiły się. Korzenie zaczęły pojawiać się dopiero po półtora miesiąca.
3. Wstępne ukorzenienie w pojemnikach przy użyciu włókna kokosowego
Metoda ta polega na sadzeniu sadzonek w pozycji leżącej w pojemnikach wypełnionych mokrym kokosem. Wyraźnie widać, kiedy podłoże wymaga nawilżenia, gdyż w miarę wysychania staje się jaśniejsze. W ramach eksperymentu pojemniki umieszcza się w pomieszczeniu, w którym temperatura jest stabilna i nie ma niskich temperatur w nocy.
Dzięki temu, że pojemniki posiadają pokrywkę, jest w nich wystarczająco ciepło i utrzymuje się stała wilgotność. Dzięki temu sadzonki posadzone tą metodą po 1,5-2 miesiącach miały największe korzenie.
4. Zakorzenienie w otwartym terenie
Jest to najtańszy sposób. Sadzonki są po prostu wbijane w ziemię, leżące w rzędzie, zacienione i podlewane. Trzeba je częściej podlewać, bo woda ma gdzie odpływać. Ale ta metoda może sadzić dużą liczbę sadzonek. Kolejną zaletą tej metody jest brak konieczności hartowania sadzonek. Rosną bez kopuły, która utrzymuje stałą wilgotność i ogranicza nagłe zmiany temperatury. Rośliny od razu przyzwyczajają się do ulicy.
Która metoda okazała się najskuteczniejsza i najskuteczniejsza?
Zgodnie z wynikami eksperymentu, włókno kokosowe daje najlepszy efekt ukorzeniania, pod warunkiem, że pojemniki znajdują się w pomieszczeniu. W nim korzenie sadzonek rozwijają się najszybciej i stają się mocne. Nic więc dziwnego, że w zależności od odsetka pozostałych sadzonek do suszonych istnieje metoda sadzenia w otwartym terenie. Ukorzenianie w doniczkach jest mniej skuteczne. Wiele roślin obumiera w wyniku zakwaszenia gleby, a także po zmianie warunków w wyniku usunięcia kopuły z folii lub butelki.
